An attempt of comparison of the content of woodcut and copperplate maps issued in Europe until the beginning of the 19th century Próba porównania zawartości map drzeworytowych i miedziorytowych publikowanych w Europie do początku XIX wieku
Journal Title: Polish Cartographical Review - Year 2014, Vol 46, Issue 3
Abstract
The analysis of the content of maps showed to what extent the quality of the 15th and 16th century maps was the result of the available copying techniques and to what extent the possibilities provided by the woodcut and the copperplate were used. On the basis of notes from E. Reuwich’s map of Palestine it has been proved that the authors of maps, bearing in mind the intention to reach as many users as possible, next to data typical for the description of lands and towns, provided also information that was important for each Christian (indulgences). Using the example of a 17th century navigational map by F. de Wit, it has been demonstrated what great attention cartographers have attached to graphical decorations that made the map more attractive even if they contributed nothing new to the geographical content. At the same time, it has been proved that as far as embellishment was concerned the engraver’s skills ‘went hand in hand’ with the cartographer’s insufficient attachment to detail. The comparison of the woodcut maps of the Czech Lands, Hungary, Poland, as well as France from the beginning of the 16th century demonstrated a similar scope of their content and a similar image density while a variety of graphic signs and typefaces were used. Using the example of the map taken from Rudimentum Novitiorum, it has been shown that a graphically primitive map may contain a greater number of geographical objects than maps newer by even half a century later and looking seemingly more professional. On the basis of B. Wapowski’s and G. Gastaldi’s maps presenting southern Prussia it has been proved that early copperplates did not depict a larger number of objects than woodcuts and contained many blank spaces (which can also be seen in O. Finé’s map of France of 1561). Maps printed until mid 19th century, the sheets of the G.D. Reymann’s map were discussed which provide a good example of several stages of miniaturisation of cartographic signs and lettering paired with the gradually increasing density of presence of topographic objects. The effects of cartographers’ work visible in the map’s content have also helped to demonstrate the expectations of users of old maps (private persons and institutions). Although the Europeans’ needs changed over the centuries, publishing houses for maps and atlases continued to flourish which means that they were successful in satisfying users’ expectations. W artykule poprzez analizę treści map wykazano, na ile jakość XV- i XVI-wiecznych map wynikała z zastosowanych technik powielania i w jakim stopniu wykorzystywano możliwości miedziorytu i drzeworytu. Cytując noty z mapy Palestyny E. Reuwicha wykazano, że twórcy map, chcąc dotrzeć do jak największej liczby odbiorców, do danych typowych dla opisu krain i miast dodawali informacje ważne dla każdego chrześcijanina (np. miejsca udzielania odpustów). Na przykładzie XVII-wiecznej mapy żeglarskiej F. de Wita pokazano, jak wielką wagę przykładali kartografowie do zdobień graficznych uatrakcyjniających mapę, nawet gdy nie wnosiły one nowych geograficznych treści. Jednocześnie wykazano, że w zdobnictwie kunszt sztycharza „szedł w parze” z niedostateczną starannością kartografa. Porównując drzeworytowe mapy Czech, Węgier, Polski i Francji z początku XVI w. omówiono ich podobny zakres treści i podobną gęstość obrazu przy jednoczesnym zastosowaniu różnych znaków i kroju liter. Na przykładzie mapy z Rudimentum Novitiorum pokazano, że graficznie prymitywna mapa może zawierać większą liczbę obiektów geograficznych w porównaniu nawet z nowszymi od niej o pół wieku i wyglądającymi bardziej profesjonalnie mapami. Na przykładzie map B. Wapowskiego i G. Gastaldiego prezentujących południowe Prusy stwierdzono, że wczesne miedzioryty nie prezentowały większej liczby obiektów od drzeworytów i na ich powierzchni pozostawiono wiele miejsc nie wypełnionych informacją (co także widać na mapie Francji O. Finé z 1561 r.). Z map drukowanych w pierwszej połowie XIX w. omówiono arkusze mapy G.D. Reymanna, na których miniaturyzacja sygnatur i liternictwa oraz zagęszczanie prezentacji obiektów topograficznych następowało w kilku etapach. Również na podstawie wyników pracy kartografów, uwidocznionej przez nich w treści map, starano się wykazać oczekiwania użytkowników (osób prywatnych i instytucji) dawnych map. Pomimo że potrzeby Europejczyków w kolejnych wiekach znacznie się zmieniały, to oficyny kartograficzne dobrze prosperowały i trwały w swych działaniach, co oznacza, że spełniały oczekiwania klientów.
Authors and Affiliations
LUCYNA SZANIAWSKA
Keywords
Related Articles
- EP ID EP169117
- DOI -
- Views 66
- Downloads 0
Use of system approach in creation of educational electronic cartographic aids in Ukraine
Through the example of State Scientific and Production Enterprise «Kartographia» the practical steps on publishing of educational electronic cartographic production in Ukraine are analysed. The main functions of using su...
Effectiveness of cartographic presentation methods applied within small-scale thematic maps in the press and on the Internet
The author discuss effectiveness of cartographic presentations. The article includes opinions of cartographers regarding effectiveness, readability and efficiency of a map. It reminds the principles of map graphic design...
Zmiany znaków na XX-wiecznych mapach topograficznych w skali 1:100 000
Levels and properties of map perception
Map perception consists of numerous processes of information processing, taking place almost simultaneously at different levels and stages which makes it conditioned by many factors. In the article, a review of processes...
The place of the “quantitative signature symbols” in the classification of the cartographic presentation methods
The authors of the article pay their attention to the lack of a generally accepted classification of the cartographic presentation methods. The classification, which was described in the Ratajski’s handbook (1989) in the...