Abstract

Niedobór witaminy D dotyczy dużej części populacji osób w wieku podeszłym, zwłaszcza kobiet, mieszkających w krajach o umiarkowanym klimacie, z powodu obniżonej zawartości witaminy D w diecie (małe spożycie ryb morskich) oraz syntezy w skórze z powodu zmniejszonej zawartości 7-dehydrocholesterolu. Najniższe stężenia 25(OH)D3 obserwuje się w sezonie zimowym oraz wiosennym. Ekspozycja na słońce silniej wpływa na stężeniem 25(OH)D3 u mężczyzn niż u kobiet.Do czynników socjodemograficznych zwiększających ryzyko niedoboru witaminy D u osób w wieku podeszłym należą: złe warunki środowiskowe, niski status ekonomiczny, niższy poziom wykształcenia, narażenie na używki (palenie tytoniu), zmniejszona aktywność fizyczna, ogólny zły stan zdrowia i otyłość będące przyczyną zmniejszonej ekspozycji na światło słoneczne.Stosowanie leków lub suplementów diety zawierających witaminę D oraz przebywanie w domu opieki, w których stosuje się taką suplementację są czynnikami zapobiegającymi wystąpieniu niedoborów.Znaczne rozpowszechnienie chorób przewodu pokarmowego może się przyczyniać do zaburzeń wchłaniania cholekalcyferolu i ergokalcyferolu bądź upośledzać ich przemiany wątrobowe. Natomiast częste występowanie przewlekłej choroby nerek w wieku podeszłym ogranicza proces hydroksylacji witaminy D oraz powstawania aktywnych jej metabolitów.Niedobór witaminy D może być przyczyną nie tylko zaburzeń mineralizacji kości, ale także zwiększonej zapadalności na nowotwory i choroby układu krążenia, cukrzycę typu 2 oraz depresję.Celem pracy jest podsumowanie wiedzy na temat czynników ryzyka niedoborów witaminy D u ludzi w wieku podeszłym.

Authors and Affiliations