Czy „edukacja kulturalna” to kategoria przeterminowana?
Journal Title: Edukacja Dorosłych - Year 2018, Vol 78, Issue 1
Abstract
Artykuł jest głosem w dyskusji nad aktualnością terminu „edukacja kulturalna” i koncepcji działań edukacyjnych, które się nią posługują. Autorka odnosi się do tezy głoszonej przez część badaczy i praktyków, że edukacja kulturalna jest „kategorią przeterminowaną”. W początkowej części artykułu prezentuje stanowisko krytyków edukacji kulturalnej, którzy zarzucają jej, że opiera się ona na tradycyjnej, wartościującej definicji kultury. Krytycy wskazują także, że zadania edukacji kulturalnej są nieadekwatne wobec potrzeb współczesnego demokratycznego społeczeństwa, ponieważ ujmowane są wąsko – dotyczą głównie przygotowania do odbioru kultury w wąskim rozumieniu (przeważnie jako kultury artystycznej). Kolejny zarzut wobec „edukacji kulturalnej” odnosi się do jej genezy. Krytycy uważają, iż narodziła się ona w latach 40. XX wieku, a więc w całkowicie odmiennych realiach społeczno-kulturowych i politycznych, co sprawia, że stała się ona dziś anachroniczna. W kolejnej części artykułu autorka stara się pokazać, iż zarzuty te nie są w pełni słuszne i uzasadnione. Według niej nie jest bowiem prawdą, że wszystkie koncepcje posługujące się terminem „edukacja kulturalna” opierają się na wąskim, wartościującym rozumieniu kultury oraz że zadania zredukowane są w nich jedynie do przygotowania ludzi do odbioru kultury. Większość koncepcji edukacji kulturalnej zakłada bowiem przygotowanie człowieka do samodzielnego, twórczego i aktywnego funkcjonowania w rzeczywistości społeczno-kulturowej. Ponadto autorka nie zgadza się z poglądem, iż edukacja kulturalna jest przeterminowana”, gdyż narodziła się w Polsce w latach 40. XX wieku. Twierdzi ona, że termin ten został użyty w polskiej literaturze naukowej pierwszy raz w latach 80. XX wieku i od tego momentu zaczęły rozwijać się koncepcje edukacji kulturalnej. Na zakończenie autorka wskazuje, że nie jest wskazane odrzucanie terminu edukacji kulturalnej oraz związanego z nim podejścia edukacyjnego. Podkreśla ona, że różnorodność pojmowania edukacji kulturalnej jest wartością zgodną z realiami demokratycznego i pluralistycznego społeczeństwa, gdzie odmienne podejścia mogą i powinny współistnieć.
Authors and Affiliations
Sylwia Słowińska
Arkadiusz Wąsiński, Autokreacja małżonków bezdzietnych do wielowymiarowego rodzicielstwa adopcyjnego. Perspektywa pedagogiczno- -antropologiczna, Wydawnictwo UŁ, Łódź 2018, ss. 384
Recenzowana publikacja skierowana jest do badaczy zajmujących się szeroko rozumianą problematyką rodzicielstwa, rodziny, autokreacji człowieka, adopcji dziecka, rodziny adopcyjnej, rodzicielstwa adopcyjnego, a nadto szcz...
Tetyana Kloubert: Przepracowanie historii jako kontekst edukacji dorosłych. Perspektywa polska, rosyjska i ukraińska, Wydawnictwo Peter Lang, Frankfurt am Main 2014
Książka jest atrakcyjną propozycją dla badaczy identyfikujących się z pedagogiką, a zwłaszcza andragogiką porównawczą. Metodologiczna samoświadomość tej dyscypliny naukowej jest nadal w fazie konstytuowania się; ciągle j...
Między rozłąką a lepszym życiem – doświadczenie nieobecności bliskich na skutek migracji w narracjach ludzi starych.
Artykuł jest doniesieniem z badań nad specyfiką doświadczania przez seniorów nieobecności bliskich na skutek ich migracji. Analizom poddano 9 narracji osób starszych, uzyskanych za pomocą indywidualnego wywiadu pogłębion...
"Piotruś Pan" i "wieczna dziewczynka" - w kalejdoskopie odraczania dorosłości
W tekście zasygnalizowano w miarę pełny kalejdoskop sposobów odraczania dorosłości a nieco dłużej zatrzymano się nad opisem tych, które zasygnalizowano w tytule. Przytoczono więc dane statystyczne świadczące o odraczaniu...
Duchowy wymiar dorosłości antidotum na lęki egzystencjalne
Analizując pojęcie dorosłości, autor zwraca uwagę na jego wieloznaczność i przez to nieokreśloność w świecie naznaczonym ogromnym tempem zmian i przeobrażeń. Wizerunek współczesnego dorosłego postrzeganego przez najmłods...