Czy stosowanie glikokortykosteroidów donosowych u dzieci jest bezpieczne?
Journal Title: Otolaryngologia Polska - Year 2015, Vol 69, Issue 1
Abstract
Czterdzieści lat temu w British Medical Journal ukazała się publikacja Nielsa Myginda dotycząca donosowego podawania w alergicznym nieżycie nosa aerozolu zawierającego dipropionian beklometazonu. Praca ta rozpoczęła nową erę w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych zarówno o podłożu alergicznym, jak i niealergicznym. Niniejsza praca przedstawia aktualne koncepcje dotyczące glikokortykosteroidów podawanych donosowo w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, zwłaszcza alergicznego nieżytu nosa i zatok przynosowych.Niekwestionowaną zaletą donosowego podawania glikokortykosteroidów jest ich silne miejscowe działanie przeciwzapalne i niewielka biodostępność ogólnoustrojowa, dzięki której wywołują one niewiele działań niepożądanych, a charakter tych, które występują, jest łagodny. Główny mechanizm działania glikokortykosteroidów wynika z ich wiązania się z wewnątrzkomórkowym receptorem glikokortykosteroidowym i oddziaływaniem tego kompleksu na jądrowe cytoplazmatyczne czynniki transkrypcyjne. Glikokortykosteroidy hamują ekspresję genów kodujących czynniki odpowiedzialne za indukowanie i podtrzymywanie stanu zapalnego: cytokiny prozapalne, chemokiny oraz cząsteczki adhezyjne. Przypuszcza się, że glikokortykosteroidy wykazują również inne mechanizmy działania, niewymagające związania się z receptorami wewnątrzkomórkowymi, dzięki czemu hamują zarówno wczesną, jak i późną fazę reakcji alergicznej.Obecnie w Polsce zarejestrowane są następujące leki z tej grupy: beklometazon, budezonid, propionian flutikazonu, furoinian flutikazonu, furoinian mometazonu. Szczególne zainteresowanie budzą furoiniany, ponieważ boczny łańcuch estrowy tych cząsteczek czyni je bardzo lipofinymi, dzięki czemu łatwo przenikają przez nabłonek błony śluzowej nosa i fosfolipidy błony komórkowej.Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, glikokortykosteroidy podaje się miejscowo w chorobach górnych dróg oddechowych o różnych mechanizmach zapalnych: alergicznym i niealergicznym nieżycie nosa (zwłaszcza NARES), ostrym zapaleniu zatok, przewlekłym zapaleniu zatok (zarówno z polipami nosa, jak i bez nich), przeroście migdałków oraz nieżycie nosa w przebiegu astmy oskrzelowej.
Authors and Affiliations
Anna Nowicka, Bolesław Samoliński
Keywords
Related Articles
- EP ID EP52574
- DOI -
- Views 107
- Downloads 0
Sprawozdanie z II Kongresu Onkologii Polskiej „Jakość leczenia onkologicznego wyzwaniem XXI wieku” Poznań 25–28 X 2006 r.
Wzrastająca częstość mikroraka brodawkowatego tarczycy i uzupełniające leczenie chirurgiczne – konieczne, czy nie?
Mikrorak brodawkowaty tarczycy (PTMC, ang. papillary thyroid microcarcinoma) jest definiowany jako rak brodawkowaty, którego maksymalna średnica nie przekracza 1 cm. Częstość występowania raka tarczycy wzrosła w ciągu os...
High-affinity IgE receptor gene polymorphism and allergic rhinitis in a Polish population
Introduction: The high-affinity IgE receptor (FceRIb subunit int 2) gene polymorphism is a candidate gene in atopic diseases and is associated with atopy. The aim of this biochemical study was to investigate the associat...
Korelacja między stopniem pneumatyzacji komórek grobli nosa a wymiarem przednio-tylnym zachyłka czołowego – wspomagane komputerowo badanie anatomiczne
Cele: Zbadanie korelacji między objętością komórki grobli nosa (agger nasi; AN) a wymiarem przednio-tylnym (anterior-posterior; AP) zachyłka czołowego (frontal recess; FR). Materiał i metody: Do badania włączono 120 pacj...
An updated view on tuberculous Iymphadenitis in the context of HIV epidemic as well as multidrug and extensively drug-resistant tuberculosis
SUMMARY Background: An updated view on tuberculous lymphadenitis was presented in this paper. Objectives: This article describes tuberculous Iymphadenitis as the most common presentation of extrapulmonary tuberculosis an...