Abstract

Modernizm sonrası veya ötesi anlamlarına gelen postmodernizm, modernizmin ortaya koyduğu değerlerin artık işlevlerini yitirdiği iddiasındadır. Aydınlanma ve modernizmin daha iyi, daha gelişmiş huzurlu bir dünya; ekonomi ve sosyal hayattaki yeni gelişmelerle daha mutlu olacak insan vaatlerinin gerçekleşmediğini; bu iyimser amaç ve beklentilerin sömürüye, savaşlara, yıkıcı birçok şeye çare oluşturmadığı öne süren postmodernizm; çoğu yönden modernizme karşıt bir düşünceye sahiptir. Bu yüzden de postmodernizm; modernizmin amaç, hiyerarşi, merkezilik, sınır, belirlenmişlik, belli bir tür, tasarım, gösterilen gibi unsurlarının karşısına rastlantı, oyun, çoğulculuk, melezlik, anarşi, gösteren, metinlerarasılık gibi modernist unsurlardan farklı veya bunlara karşıt unsurlarla çıkmaktadır. Postmodernizmin bu tavrını mimaride, resimde, edebiyatta ve diğer alanlarda da görmek mümkündür. Edebiyattaki bu tutum eserlerin diline de yansıdığı için, dildeki birçok söz dizimi ve dilbilgisi kuralının da göz ardı edilmesine sebep olmaktadır. Özellikle pastiş, parodi, kolaj gibi daha çok postmodern edebiyat ile anılan tekniklerin kullanıldığı bölümlerde bu daha fazla görülür. Bizim de bu makaledeki amacımız öncelikle postmodernizmin modernizme olan aykırı tutumunu ortaya koymak, daha sonra bu tutumun edebiyata ve edebi dile yansımalarını göstermek ve en sonunda da bunu İhsan Oktay Anar’ın Efrasiyab’ın Hikayeleri, Amat ve Yedinci Gün adlı eserlerinden faydalanarak örneklerle ortaya koymaktır. Bu örneklerin doğru veya yanlış (aykırı) yazımına dair tespitlerde Türk Dil Kurumu Yazım Kılavuzu esas alınacaktır.

Authors and Affiliations