Nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy – stanowisko Polskiego Towarzystwa Audiologicznego i Foniatrycznego dotyczące zaleceń diagnostycznych i terapeutycznych
Journal Title: Otorynolaryngologia - Przegląd Kliniczny - Year 2015, Vol 14, Issue 2
Abstract
Nagły niedosłuch czuciowo-nerwowy (NNCN) (zwany również nagłą głuchotą) definiowany jest jako rozwijające się gwałtownie, na przestrzeni okresu do 72 godzin (3 dni), pogorszenie słuchu w jednym uchu lub rzadziej w obu uszach. Najczęściej stosowanym kryterium audiometrycznym jest przesuniecie progu słuchu o głębokości ≥30 dB w zakresie co najmniej 3 sąsiadujących częstotliwości. Przyczyna choroby w większości przypadków jest nieznana (niedosłuch idiopatyczny). Celem tego dokumentu jest przedstawienie, opartych na faktach naukowych rekomendacji, dotyczących oceny i postępowania z pacjentami z NNCN. Objawem prodromalnym NNCN jest uczucie pełności w uchu. Niemal u wszystkich chorych nagłej głuchocie towarzyszą szumy uszne. Zawroty głowy obecne są u 30-40% chorych. Rozpoznanie NNCN, będące warunkiem włączenia leczenia, stawiane jest w oparciu o badanie podmiotowe, ukierunkowane badanie przedmiotowe, badania słuchu oraz, w przypadku występowania zawrotów głowy, ocenę układu równowagi. W przypadku podejrzenia, że nagły niedosłuch jest objawem udaru mózgu konieczna jest konsultacja neurologiczna i dalsze postępowanie, zależne od indywidualnych wskazań. Terapią I rzutu jest kortykosteroidoterapia ogólna, stosowana bezzwłocznie po wystąpieniu objawów, nie później niż w ciągu pierwszych 14 dni. Przez pierwsze 7-14 dni leki podawane są w dawce uderzeniowej, a następnie w dawkach zmniejszających się przez podobnie długi okres czasu. Kortykosteroidoterapia dobębenkowa stosowana jest u chorych, u których nie uzyskano poprawy po leczeniu ogólnym (tzw. „leczenie ratunkowe”) lub alternatywnie w stosunku do kortykosteroidów doustnych jako leczenie I rzutu. Działanie wspomagające może mieć hyperbaria tlenowa, zwłaszcza gdy włączona jest w okresie pierwszych 2 tygodni od początku wystąpienia NNCN. Nie zalecane jest natomiast rutynowe stosowanie innych leków niż kortykosteroidy, w tym leków przeciwwirusowych, trombolitycznych, poprawiających krążenie, substancji wazoaktywnych czy antyoksydacyjnych, ze względu na brak dowodów na ich skuteczność i możliwe objawy uboczne. W 1/3 do 2/3 części przypadków NNCN może ulec spontanicznej poprawie.
Authors and Affiliations
Mariola Śliwińska-Kowalska, Waldemar Narożny, Alicja Sekula, Katarzyna Pawlak-Osińska, Krzysztof Morawski, Jacek Kot, Ireneusz Kantor, Bartosz Karaszewski, Wiesław Konopka
Zaburzenia równowagi i zawroty głowy jako objaw niedokrwienia mózgu u pacjentki z zagięciem kątowym tętnicy szyjnej wewnętrznej
Zaburzenia równowagi i zawroty głowy, ze względu na złożoną etiopatogenezę, stanowią skomplikowany i interdyscyplinarny problem diagnostyczny i leczniczy. Często pojawiają się na skutek przejściowego lub utrwalonego nied...
Współczesna terapia zawrotów głowy i zaburzeń równowagi
We wstępie pracy autorzy przedstawili podstawowe informacje dotyczące embriologii, anatomii i fizjologii ucha wewnętrznego oraz neurochemii układu równowagi. Dalsza część opracowania poświęcona jest przekazaniu współczes...
Obustronne zapalenie wyrostka sutkowatego z ropniem podokostnowym
Rozpowszechnienie stosowania antybiotyków spowodowało zdecydowany spadek częstości powikłań ostrego zapalenia ucha środkowego (otitis media acuta, OMA). W przypadku niedoboru odporności, pomimo stosowanej antybiotykotera...
Chronic rhinosinusitis with polyps in children
Chronic rhinosinusitis (CRS) with polyps rarely occurs in children. The most common systemic disease associated with nasal polyps in this age group is cystic fibrosis. Among different types of nasal polyps presented in c...
Miejsce otologa w opiece nad dzieckiem z cukrzycą insulinozależną
We wstępie autor przedstawia podstawowe informacje dotyczące epidemiologii i kliniki cukrzycy, w tym cukrzycy u dzieci, oraz jej powikłań. W następnej części autor dokonuje przeglądu piśmiennictwa dotyczącego wpływu cukr...