Abstract

 W czasach „płynnej nowoczesności” brakuje jasno określonych zasad społecznych. Następuje wyraźna negacja uniwersalnych wartości. Uniwersalne „ja” jest traktowane jako najwyższa norma postępowania. Pod wpływem przemian społeczno-kulturowych zmienia się mentalność uczestników lekcji religii i ich podejście do kwestii moralnych. Celem analiz podjętych w artykule jest próba odpowiedzi na pytanie: jak formować sumienie uczestników lekcji religii w czasach „płynnej ponowoczesności”? Poszukując odpowiedzi, najpierw dokonano krótkiej charakterystyki „płynnej nowoczesności”. Zwrócono uwagę na brak trwałych zasad moralnych, pustkę aksjologiczną, brak zakorzenienia w tradycji, mobilność, wewnętrzną niepewność, fragmentaryczność. Następnie opisano stałe i zmienne elementy formacji sumienia. Punktem odniesienia były założenia programowe nauczania religii w polskiej szkole dotyczące pojęcia i rodzajów sumienia oraz sposobów formacji sumienia. Zauważono, że w dokumentach programowych pomija się współczesne uwarunkowania społeczno-kulturowe, które wpływają na formację sumienia uczniów. Opisując zmienne elementy, zwrócono uwagę na metody nauczania religii, które sprzyjają formacji sumienia. Za istotne uznano motywowanie uczniów do codziennego rachunku sumienia, prowadzenie dialogu i dyskusji, rozwiązywanie problemów egzystencjalnych czy też metody sytuacyjne. Zwrócono też uwagę na znaczenie świadectwa wiary nauczyciela religii.

Authors and Affiliations