PARP1 inhibitors: contemporary attempts at their use in anticancer therapy and future perspective
Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2016, Vol 70, Issue
Abstract
Current cancer therapies are based mainly on the use of compounds that cause DNA damage. Unfortunately, even the combination therapies do not give rewarding effects, due to the high efficiency of DNA damage repair mechanisms in tumor cells. Therefore, the present studies should be focused on proteins that are involved in DNA repair systems. Poly(ADP-ribose) polymerase-1 is an example of a protein commonly known as an enzyme that plays a role in the detection of DNA damage and repair. Activation of PARP1 in response to DNA damage leads to poly-ADP-ribosylation of proteins contributing to DNA repair systems, therefore facilitating the maintenance of genome stability. On the other hand, inhibition of PARP1 enzyme results in the accumulation of DNA damage, which in turn contributes to cell death. Studies on inhibitors of PARP1 are still ongoing, and some of them are currently in the third phase of clinical trials. To date, only one representative of the PARP1 inhibitors, called olaparib, has been approved for anti-cancer therapy in the EU and the USA. Moreover, a growing body of evidence indicates a role of this protein in various intracellular processes such as bioenergetics, proliferation, regulation of gene expression, cell death as well as immunoregulation. A number of different intracellular processes regulated by PARP1 give rise to potential wider use of PARP1 inhibitors in treatment of other diseases, including immune or autoimmune disorders.
Authors and Affiliations
Ewelina Wiśnik, Marcin Ryksa, Maria Koter-Michalak
Keywords
Related Articles
- EP ID EP220760
- DOI -
- Views 148
- Downloads 0
NET i NEToza – nowe zjawisko w immunologii
Neutrofile są jednymi z pierwszych komórek układu odpornościowego pojawiającymi się w miejscu wystąpienia infekcji, reprezentując jeden z najskuteczniejszych i najszybszych sposobów walki organizmu z patogenami. Niedawn...
Znaczenie podwyższenia i obniżenia aktywności proteasomów w patomechanizmie wybranych schorzeń
Aktywność proteasomów (P), wewnątrzkomórkowych struktur odpowiedzialnych za rozkład białek, wpływa znacząco na przebieg głównych procesów biologicznych. Obniżenie aktywności proteasomów upośledza rozpad patologicznych bi...
Tolerancja monocytów i makrofagów w odpowiedzi na bakteryjną endotoksynę
Monocyty należą do mieloidalnych komórek efektorowych, tworzą pierwszą linię obrony nieswoistej organizmu przed patogenami oraz pełnią istotną funkcję w utrzymaniu homeostazy organizmu. W wyniku stymulacji monocyty różni...
Disease duration and age influence CARD15 expression in Crohn’s disease
One of the susceptibility genes in Crohn’s disease (CD) is CARD15. Our study examined the relationship between peripheral CARD15 expression and phenotype and duration of CD, treatment methods and inflammatory indices. Si...
Udział tkanki tłuszczowej w patogenezie i obrazie klinicznym orbitopatii tarczycowej
Orbitopatia tarczycowa jest zapalną chorobą tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym traktowaną jako jeden z pozatarczycowych objawów choroby Gravesa i Basedowa. Mimo postępu w zrozumieniu niektórych elementów jej pa...