Abstract

Celem pracy było porównanie dwóch praktycznych podejść do szacowania niepewności pomiaru kobaltu, molibdenu,arsenu, kadmu i ołowiu w paszach, z wykorzystaniem certyfikowanego materiału odniesienia (CRM) i na podstawie wyników badań biegłości (PT). Do szacowania niepewności wykorzystano odtwarzalność wewnątrzlaboratoryjną i obciążenie metody obliczone z PT lub na podstawie badania CRM. Do obliczeń zastosowano równania wg raportu technicznego Eurolab RT nr 1/2007 i raportu technicznego Nordtest TR 537. Oszacowane niepewności porównano także z wartościami docelowymi obliczonymi na podstawie równania Horwitz’a. Niepewności rozszerzone oszacowane na podstawie badania CRM i na podstawie wyników PT okazały się zgodne w przypadku kobaltu (22%-24%) i arsenu (17% – 19%). W przypadku kadmu i ołowiu uzyskano również zadowalającą zgodność wyników szacowania niepewności, przy czym uzyskane wartości zależały zarówno od zastosowanego podejścia, jak też od zawartości tych metali ciężkich; w przypadku kadmu uzyskane niepewności wyniosły od 21% do 28% dla zawartości odpowiednio 0,757 mg/kg i 0,15 mg/kg, a w przypadku ołowiu uzyskane niepewności wyniosły od 14% do 28% dla zawartości odpowiednio 11,1 mg/kg i 2,79 mg/kg. Jedynie w przypadku molibdenu niepewności rozszerzone obliczone na podstawie badania CRM (16%) okazały się prawie dwukrotnie niższe od oszacowanych na podstawie wyników PT (31%), przy małej liczbie PT (n=5). Niepewności pomiaru badanych pierwiastków oszacowane na podstawie CRM lub PT, z wyjątkiem niepewności pomiaru molibdenu przy wykorzystaniu wyników PT, były niższe od 30% do 50% od docelowych niepewności obliczonych z równania Horwitz’a.

Authors and Affiliations