Przejście Izraelitów przez Jordan (Joz 3–4) w interpretacji patrystycznej
Journal Title: Biblica et Patristica Thoruniensia - Year 2015, Vol 8, Issue 4
Abstract
Artykuł otwiera krótka refleksja na temat typologicznego znaczenia postaci Jozuego i jego dziejów w starożytnym Kościele. Pierwsi chrześcijanie odczytywali księgę Jozuego jako zapowiedź zbawczego dzieła Chrystusa dokonanego na krzyżu. Syn Nuna zajął miejsce Mojżesza jako legislator, natomiast w porządku łaski Zbawiciel zastępuje dawne prawo Ewangelią. Na bazie homonomii Jozue zostaje utożsamiony z Chrystusem: był tym, który wprowadził lud wybrany do Ziemi Obiecanej, stanowiącej jego dziedzictwo. Ojcowie postrzegali ciąg historii Izraela jako odnośnik do życia chrześcijańskiego. W chrześcijańskiej interpretacji biblijnej nie tylko przejście przez Morze Czerwone było typologiczną zapowiedzią chrztu. U niektórych autorów stało się nim także przejście Izraelitów przez Jordan. Ta rzeka była to przecież brama do Ziemi Obiecanej. Następnie analizowana jest kwestia lokalizacji Gilgal. To miejsce odnoszące się do opowiadania o przejściu Jordanu przez Jozuego i rozdzielaniu wód rzeki dotyczy także Eliasza i jego następcy – Elizeusza. Ponadto pojawiła się kwestia chrztu Pańskiego. Typologiczna lektura opowiadania biblijnego nabrała więc nie tylko wydźwięku chrystologicznego, lecz także sakramentalnego. Orygenes z Aleksandrii w obrazie rozdzielonych wód Jordanu dostrzegał dwa rodzaje ludzi przyjmujących chrzest. Jedni to ci, który powracają do dawnego życia i tych którzy pozostają w stanie łasce Bożej. Autorzy wczesnochrześcijańscy dostrzegali także inne wymiary perykopy Joz 3–4, takie jak eklezjologiczny, moralny i duchowy. Ojcowie Kościoła uważali także, że kamienie w Gilgal były zapowiedzią dwunastu apostołów Jezusa. Oni to zostali wezwani, aby stać się szafarzami chrztu i być fundamentami Kościoła. Przez nich zostało ofiarowane przebaczenie grzechów, poznanie prawdy i wejście do „nowej ziemi” obietnic, łaska Boża, działanie niebiańskich darów i łączność z Chrystusem.
Authors and Affiliations
Mieczysław Celestyn Paczkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP193265
- DOI 10.12775/BPTh.2015.025
- Views 44
- Downloads 0
„To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali” (J 15,17). Wzajemna miłości uczniów Jezusa jako budowanie wspólnoty Kościoła w świetle czwartej Ewangelii
W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na następujące pytania: Jaka jest funkcja i znaczenie przykazania miłości w czwartej Ewangelii? Jak ukazana jest relacja miłości pomiędzy Ojcem i Synem? W jaki sposób Je...
Recenzja: T. Tułodziecki, Tożsamość nowego Izraela w Księdze proroka Zachariasza. Studium egzegetyczno-teologiczne Za 1–8, Scripta Theologica Thoruniensia 33, Toruń 2014, ss. 340
Recenzja książki
Zbawienie i jego geograficzny wymiar w patrystycznej interpretacji Ps 74(73),12
Ps 74(73),12 zainspirował całą serię rozważań o charakterze teologicznym, egzegetycznym i geograficznym, podjętych przez autorów wczesnochrześcijańskich. Przywoływanie tego wersetu w dziełach o różnym charakterze sugeruj...
„Słowo stało się ciałem”. Teologia i historia w J 1,14: klucz do chrystologii
Autor artykułu, analizując zdanie z J 1,14: „A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami, i oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę jaką jednorodzony [ma] od Ojca, pełnia laski i prawdy”, dochodzi do wniosku, że w wierszu...
Od skargi do ufności. Narracyjna struktura Ps 6
Spośród pięciu lamentacji (Ps 3–7), otwierających pierwszą księgę Psałterza (Ps 3–41) Ps jest wyjątkowy. Brakuje w nim bowiem kilku, charakterystycznych dla tego gatunku literackiego elementów. Składa się on prawie wyłąc...