Abstract

Wstęp: Transplantacja nerki jest najlepszym sposobem leczenia schyłkowej niewydolności tego narządu i najczęściej wykonywanym zabiegiem spośród wszystkich transplantacji narządów unaczynionych. Rozwój immunologii transplantacyjnej oraz udoskonalanie schematów leczenia immunosupresyjnego powodują zmniejszenie liczby epizodów ostrego odrzucania i pozwalają na wieloletnie funkcjonowanie przeszczepionego organu. Jednak konieczność osłabiania systemu odpornoścńowego poprzez przyjmowanie leków immunosupresyjnych w celu zapobiegania odrzucania przeszczepu przyczynia się do pogorszenia możliwości organizmu w walce z infekcjami. Pacjenci po przeszczepieniu nerki są w grupie szczególnego ryzyka zakażeń bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych, które stanowią istotny problem terapeutyczny. Celem pracy była retrospektywna analiza zakażeń u pacjentów po przeszczepieniu nerki i ustalenie czynników etiologicznych oraz postaci klinicznych zakażeń, a także ustalenie czynników ryzyka zakażenia u biorców nerki. Materiał i metody: Badaniami objęto 147 pacjentów hospitalizowanych na Oddziale Nefrologii i Transplantacji Nerek w Samodzielnym Publicznym Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Szczecinie w okresie 1.01.2007–31.12.2008 r. Dane do badań zostały uzyskane z dokumentacji medycznej – protokołów przeszczepiania nerki, historii choroby oraz wyników badań mikrobiologicznych i serologicznych. Wnioski: 1. Podwyższone ryzyko wystąpienia zakażenia występowało w przypadku niskiej zgodności w układzie zgodności tkankowej HLA, długiego czasu niedokrwienia oraz u biorców, u których była konieczność stosowania większych dawek glikokortykosteroidów. 2. Szybkie rozpoznanie zakażenia i wczesne wdrożenie odpowiedniej terapii wydaje się mieć fundamentalne znaczenie dla skuteczności leczenia oraz profilaktyki dalszych powikłań infekcyjnych u pacjentów po przeszczepie nerki.

Authors and Affiliations