TESTOWAĆ, CZY NIE TESTOWAĆ ICD – KRAJOBRAZ PO SIMPLE
Journal Title: W Dobrym Rytmie - Year 2015, Vol 2, Issue 35
Abstract
Test progu defibrylacji był w przeszłości obligatoryjną częścią składową zabiegów implantacji ICD. Obecnie został zastąpiony testem skuteczności defibrylacji. Obydwa rodzaje testów pozwalają na potwierdzenie ciągłości układu, prawidłowej detekcji arytmii i skuteczności jej przerwania. Obecnie często odstępuje się od wykonania testu ze względu na stan kliniczny pacjenta lub strategię postępowania przyjętą w danym ośrodku. W zależności od badanej populacji ryzyko wystąpienia wysokiego progu defibrylacji waha się w zakresie 2-40%. Wyższe ryzyko wysokiego DFT mają młodsi chorzy, z większą masą ciała, wydłużonym czasem trwania zespołów QRS, większą masą lewej komory, inną niż niedokrwienna etiologią niewydolności serca, obniżoną frakcją wyrzutową, współistniejącą niewydolnością nerek. Powszechnie stosowanymi interwencjami mającymi na celu obniżenie DFT (uzyskanie 10 J marginesu bezpieczeństwa) są: zmiana polarności impulsu wysokoenergetycznego, repozycja elektrody, implantacja urządzenia o wyższej możliwej do dostarczenia energii, dodanie kolejnej elektrody ze zwojem wysokoenergetycznym (do żyły głównej górnej, v. azygos, zatoki wieńcowej, podskórnie). W większości badań porównujących grupę, w której wykonano test, z grupą, w której go nie wykonano, nie stwierdzono istotnego wpływu na śmiertelność. W wielu przypadkach wysokiego progu w podgrupach testowanych wykonane interwencje nie przynosiły istotnego obniżenia DFT. W randomizowanym badaniu SIMPLE jedynie u 31% pacjentów z wysokim DFT udało się go obniżyć za pomocą dodatkowych interwencji. Dodatkowo do tego badania nie włączono chorych z układem po stronie prawej, a 2/3 elektrod defibrylujących stanowiły elektrody dwuzwojowe. Wydaje się, że nadal brakuje wystarczających danych, aby całkowicie odstąpić od testu skuteczności defibrylacji.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Przemysław Mitkowski
Zastosowanie krioablacji balonowej u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków
Technika krioablacji balonowej ujść żył płucnych została rozwinięta w odpowiedzi na niedoskonałości „klasycznej metody” leczenia migotania przedsionków tj. ablacji prądem RF gdzie szczelne linie wokół ujść żył płucnych w...
Podstawy farmakoekonomiki dla lekarzy praktyków
Konsekwencje analiz farmakoekonomicznych w postaci refundacji wybranych leków lub tworzenia nowych jednorodnych grup pacjentów (JGP) dotykają bezpośrednio wszystkich aktywnych zawodowo lekarzy. Co więcej, prestiżowe czas...
Krioablacja balonowa migotania przedsionków – w poszukiwaniu właściwego protokołu mrożenia
Ostatnie lata przyniosły ugruntowanie pozycji krioablacji balonowej żył płucnych jako standardowej metody leczenia samotnego migotania przedsionków. Metodę tę cechuje szybki postęp techniczny, który wymusza stałą aktuali...
Wykorzystanie IEGM w rozpoznaniu różnicowym trudnego zapisu EKG
<br/><br/>
Pacjent ze stymulatorem resynchronizującym i wolnym częstoskurczem komorowym poniżej progu detekcji urządzenia