تحلیل خطبة پنجاه و یکم نهج البلاغه براساس طبقه بندی سرل از کنشهای گفتاری
Journal Title: رهیافت‌هایی در علوم قرآن و حدیث - Year 2011, Vol 43, Issue 86
Abstract
در این مقاله برآنیم تا به بررسی خطبة پنجاه و یکم نهج البلاغه براساس تحلیل کنش گفتاری که در حوزة تحلیل گفتمان قرار دارد، بپردازیم. با تحلیلی که بر روی خطبة یاد شده برمبنای دسته بندی جان سرل (1999) از کنشهای گفتار انجام دادیم، دریافتیم که امام علی(ع) در این خطبه برای تحریک و تشجیع لشگریانشان در جهت حمله به سپاهیان معاویه و پیروز شدن بر آنان که در واقع بازپس گیری و آزادسازی شریعة فرات از دست آنان بود، کنشهای گفتار اظهاری و ترغیبی را به میزان زیادی به کار برده اند و کنش گفتار عاطفی را به میزان کمتری. امام با کاربرد کنش اظهاری قصد دارند در یارانشان نسبت به جنگ، مرگ، زندگی، معاویه و سپاهش بصیرت پیدا ایجاد کنند تا آنها به سوی پیروزی بر سپاه دشمن گام بردارند. کاربرد زیاد کنش ترغیبی نشانگر این است که امام سعی دارند از طریق هشدار دادن، دستور دادن، تشویق کردن، نصیحت کردن، اطمینان دادن و روحیه و اعتماد به نفس دادن سپاهیانشان را در جهت حمله بر سپاه دشمن تحریک و ترغیب نمایند. اساساً نوع گفتمان جنگ گفتمانی است که کاربرد زیاد این دو نوع کنش را می طلبد. کاربرد کم کنش عاطفی نیز در این خطبة حماسی بدین دلیل است که گفتمان جنگ گفتمانی نیست که در آن از مسائل عاطفی و احساسی به میزان زیادی استفاده شود. در خطبة مورد بحث امام (ع) کنشهای گفتار تعهدی و اعلامی را به کار نبرده اند. در غالب پاره گفتارها کنشهای صوری و واقعی برهم منطبق نیستند و از بین کنشهای گفتار اظهاری، ترغیبی و عاطفی، در اکثر پاره گفتارها کنش اظهاری به صورت کنش صوری ظاهر شده است. در این خطبه تمام پاره گفتارهای امام (ع) پاره گفتارهای کنشی ضمنی می باشد
Authors and Affiliations
Seyyede Maryam Fazaeli, Mohammad Negaresh
Keywords
Related Articles
- EP ID EP196836
- DOI 10.22067/naqhs.v43i1.7939
- Views 118
- Downloads 0
Ibn Bābawayh’s Method in Criticizing Ḥadīth (Study of the Most Important Indexes of Shaykh Ṣadūq’s Critical Approach to Ḥadīth)
The written works of Ibn Bābawayh (Shaykh Ṣadūq), head of the traditionists and the distinguished figure of Shī‘ī ḥadīth in fourth/tenth century, had amounted to 300 books and treatises. A proficient scholar, he has stan...
Word as a Tool to Analyze the Qur‘ān’s Discourse
The Muslim Qur’ān researchers and exegetes have all ben unanimous that any ta’wīl (esoteric interpretation) or commentary of the Book of Allah has to begin with words, which are the only tools for analyzing discourse, or...
The Thematic Reflection of the Holy Qur’ān in the Works of Muṣṭafā Luṭfī Manfalūṭī
The Holy Qur’ān, this Divine Revelation, with its rich literature, has always fascinated the literati and poets throughout history and its lofty and profound themes have always inspired the great poets and writers. This...
The Impact of Abū al-Jārūd on the Imāmī Traditions Muḥammad Kāẓim Raḥmān Sitāyish
Abū al-Jārūd is one of the leading figures of Zaydis and the narrator of the significant books and traditions of Imam al-Ṣādiq (A.S.) and Imam al-Bāqir (A.S.), who has received the attention of the Imāmī rijālīs (biograp...
A Deliberation on the Meaning of Rushd in the Stories of the Holy Qur’an
The meaning and concept of the word rushd (= maturity, probity, certitude) in the stories of the Holy Qur'ān has been stated within nineteen verses which can be thematically divided into three major parts: the verses con...