Trois Pièces Césara Francka – studium poznawcze, cz. II
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2017, Vol 1, Issue 7
Abstract
Źródłem, na którym bazuje dwuczęściowy artykuł zamieszczony w niniejszym czasopiśmie, jest praca magisterska autora o takim samym tytule, napisana pod kierunkiem prof. Piotra Grajtera w 2015 roku. Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu są informacje teoretyczne: styl kompozytorski Francka oraz wybrane problemy, wskazówki wykonawcze dotyczące registracji, agogiki, artykulacji, palcowania, pedalizacji, ornamentacji utworów cyklu, które zdaniem autora pomogą zrozumieć język muzyczny Francka oraz ułatwią organistom wykonywanie tych utworów. Styl kompozytorski Francka, generalnie określany jako symfoniczny, połączył w swojej ostatecznej formie wiele różnych źródeł: zapoznanie z tradycją francuskiej muzyki organowej w czasie studiów, niderlandzkie zamiłowanie do form klasycznych, czerpanie z rozwinięć polifonicznych, studia kompozycji u Antona Reichy oraz fascynacja orkiestrą symfoniczną. Podążając za możliwościami, jakie dawały romantyczne, symfoniczne organy Cavaillé Colla Cesar Franck registrował swoje utwory na sposób orkiestrowy. Podczas premiery w Trocadéro kompozytor dysponował instrumentem czteromanuałowym, póżniej zaadaptował kompozycję do trzymanuałowych instrumentów (organy kościoła Saint-Clotilde). César Franck, nie podając żadnych oznaczeń metronomicznych, a jedynie ogólne określenia tempa i charakteru, pozostawił dużo wątpliwości odnośnie do wykonywania dzieł. Wykształciły się dwie główne tradycje interpretacji muzyki organowej Francka. Jedna wywodząca się od Charles’a Tournemire’a, a druga od Alexandre’a Guilmanta. W porównaniu do wcześniejszego cyklu Six Pièces, zawierającego mało oznaczeń artykulacyjnych, w Trois Pièces dostrzega się większą dbałość o kształtowanie fraz, budowanie napięć i tworzenie kontrastów, czemu służyć mają bardziej precyzyjne wskazania artykulacyjne. Partytury Trois Pièces nie zawierają żadnych wskazówek dotyczących palcowania. Cennych informacji o zasadach aplikatury stosowanych przez Francka dostarczają jego utwory fortepianowe oraz zachowana transkrypcja wybranych dzieł organowych Bacha w systemie Braille’a. Franck rozumiał funkcję partii pedału w szerszym kontekście i nie traktował jej wyłącznie jako prostej linii basowej czy podstawy harmonii.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Sebastian Bączkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP517719
- DOI -
- Views 61
- Downloads 0
Georg Philipp Telemann, „Pasja według św. Łukasza”, 12–17 marca 2017 r.
Georg Philipp Telemann, „Pasja według św. Łukasza”, 12–17 marca 2017 r.<br/><br/>
Z historii uczelni – o kształceniu organistów w latach 1945–2000
Kronika: Z historii uczelni – o kształceniu organistów w latach 1945–2000<br/><br/>
Historical Pleyel piano. A study of the item no. 32 490 of 1862 on the basis of Preludes op. 28 by Fryderyk Chopin, part 2
The second part of the cycle begins with an overview of the general issues in Fryderyk Chopin’s Preludes op. 28. The collection fascinates its researchers to this day and is a subject of numerous papers whose authors mak...
Organy zaklęte w czasie. O idei Internationaler Niederlausitzer Orgelakademie
Organy zaklęte w czasie. O idei Internationaler Niederlausitzer Orgelakademie<br/><br/>
Trois Pièces by César Franck – a cognitive study, part 2
The source on which this two-part article was based is the author’s Master’s Thesis of the same title written under the supervision of Prof. Piotr Grajter in 2015. The subject discussed in the article is theoretical inf...