Z dziejów parafii unickiej p.w. Wniebowzięcia Pańskiego w Szarowoli w świetle XVIII-wiecznych wizytacji kościelnych
Journal Title: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne - Year 2018, Vol 109, Issue
Abstract
Obecnie, wieś Szarowola położona jest w gminie Tomaszów Lubelski, w północnej części powiatu tomaszowskiego, w województwie lubelskim. Lokowana została w 1579 r. na gruntach wsi Rogóźna, w miejscu zwanym Porebrody, przez popa Kunata. W okresie staropolskim administracyjnie związana była z powiatem i województwem bełskim. Po I rozbiorze Polski znalazła się w monarchii Habsburgów, w okresie napoleońskim w Księstwie Warszawskim, a po Kongresie Wiedeńskim w zależnym od Rosji Królestwie Polskim. Pierwotnie funkcjonowała tam parafia prawosławna, a po zawarciu unii brzeskiej, unicka. Jako samodzielna jednostka kościelna przetrwała do końca XVIII wieku, kiedy została przez władze austriackie zdegradowana do miana cerkwi filialnej i włączona do parafii w Łosińcu, w której funkcjonowała do likwidacji unii. Przez pierwszy okres funkcjonowania parafia w Szarowoli organizacyjnie przynależna była do dekanatu tyszowieckiego, a pod koniec XVII w. do nowoutworzonej protopopi tomaszowskiej. Analizując protokoły powizytacyjne biskupów chełmskich, przedstawiono wygląd świątyni parafialnej i jej wyposażenie, a także zmiany jakie zachodziły w tym zakresie w badanym okresie. Ustalono, ze parochowi do utrzymania służyły grunty orne i łąki, dzięki którym prowadził gospodarstwo, a ponadto różnorodne opłaty od wiernych. Duchowny miał do swojej dyspozycji niewielką plebanię wraz z zabudowaniami gospodarczymi. W miarę możliwości określono beneficjum cerkiewne i pokazano zachodzące w nim zmiany w badanym okresie. Na koniec zwrócono uwagę na liczbę wiernych oraz odtworzono liczbę duszpasterzy pracujących w tej parafii.
Authors and Affiliations
Janusz Adam Frykowski
Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Przyjaciół Archiwum Diecezjalnego im. bł. Wincentego Kadłubka w Kielcach za rok 2015
Artykuł informacyjny
Ponowne spojrzenie na najnowszą historiografię bernardyńską: Jan z Komorowa, Kronika Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów (1209-1536), przetłumaczył O. Kazimierz Żuchowski OFM, Wydawnictwo Calvarianum, Kalwaria Zebrzydowska 2014, ss. 405; ISBN 978-83-63440-11-4; Kajetan Jan Grudziński OFM, Aleksander Krzysztof Sitnik, Bernardyni w Służbie Ojczyzny 1453-1953, Calvarianum, Kalwaria Zebrzydowska 2015,
Recenzja
Jan Sikorski, Wspomnienia księdza Jana. Warszawa 2015, ss. 247. ISBN: 978-83-942676-0-5
Recenzja
Z Sitnicy przez Nemsyno, Rosumberk, Rozembark do Rożnowic
Analiza królewskiego przywileju z 30 września 1351 upoważniającego Jana z Biecza do założenia wioski przy rzece Sczitniczy pozwoliła ustalić, że król Kazimierz Wielki nie upoważniał do założenia wioski Sitnicy, ale do pr...
Rękopisy w zbiorach kościelnych, oprac. Tomasz Makowski przy współpracy Patryka Sapały (Zbiory rękopisów w bibliotekach i muzeach w Polsce, t. 2), Biblioteka Narodowa, Warszawa 2014, ss. LII + 556
Recenzja