Zaburzenia psychiczne w chorobach autoimmunologicznych – problemy diagnostyczno-terapeutyczne
Journal Title: Psychiatria Polska - Year 2012, Vol 46, Issue 6
Abstract
W chorobach autoimmunologicznych, nazywanych również układowymi chorobami tkanki łącznej, dochodzi do zajęcia różnych układów i narządów, w tym również ośrodkowego, obwodowego i autonomicznegoukładu nerwowego. Manifestacje neurologiczne i neuropsychiatryczne występujące z różną częstością w tych chorobach często są spowodowane zmianami naczyniowymi, których etiologia może być zapalno-zakrzepowa, immunologiczna, a także miażdżycowa.Objawy neuropsychiatryczne mogą występować pojedynczo lub układać się w zespół. U tego samego chorego postać zespołu neuropsychiatrycznego może się zmieniać, jeden zespół przechodzi w inny. Część manifestacji neuropsychiatrycznych w chorobach autoimmunologicznych jest wtórna do leczenia, zwłaszcza glikokortkosteroidami i lekami biologicznymi, zaburzeń metabolicznych i chorób współistniejących, np. nadciśnienia tętniczego lub infekcji. Do najczęstszych objawów psychicznych w układowych chorobach tkanki łącznej należą: łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, chwiejność emocjonalna oraz zaburzenia snu.Objawy neuropsychiatryczne najczęściej występują w układowym toczniu trzewnym (nawet u około 80% chorych). Psychoza z lub bez drgawek zalicza się do jego kryteriów diagnostycznych. Stwierdza się je najczęściej u chorych z współistniejącym zespołem antyfosfolipidowym. Osobnym problemem klinicznym pozostaje indukcja syntezy autoprzeciwciał pod wpływem niektórych leków, między innymi psychiatrycznych. Przeciwciała te wywołują objawy kliniczne choroby autoimmunologicznej jedynie u niewielkiego odsetka chorych i są to najczęściej objawy tocznia trzewnego, tzw. tocznia polekowego, obejmujące bóle mięśni i stawów, gorączki, zmiany skórne oraz zapalenie błon surowiczych. Rozpoznawanie i leczenie powikłań psychiatrycznych w przebiegu chorób autoimmunologicznych pozostaje trudne. Niezmiernie istotne jest zróżnicowanie czy dany objaw jest objawem pierwotnym choroby czy wtórnym do jej leczenia. W postępowaniu najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej, jej zaostrzeń i fazy przewlekłej oraz prewencja i leczenie zmian naczyniowych.
Authors and Affiliations
Magdalena Celińska-Löwenhoff, Jacek Musiał
Keywords
Related Articles
- EP ID EP145947
- DOI -
- Views 87
- Downloads 0
Close cooperation between the physician and the psychotherapist in the Personality Disorders Treatment Department
Two authors – the doctor and the psychologist describe the practical aspects of cooperation between the psychiatrist and psychotherapist who take part in the treatment of personality disorder patients. The first part of...
Neurochemistry of impulsiveness and aggression
Aggression is the most frequent social reaction among animals and men, and plays an important role in survival of the fittest. The change of social conditions in the course of development of human civilisation rendered s...
Wpływ psylocybiny na percepcję wzrokową i orientację przestrzenną – ujęcie neuropsychologiczne
Psylocybina jest substancją pochodzenia naturalnego, występującą w grzybach halucynogennych (najczęściej z rodziny Psilocybe). Po jej syntezie w 1958 roku rozpoczęto badania nad jej psychoaktywnymi właściwościami, szczeg...
Manie taneczne. Między kulturą a medycyną
Streszczenie Manie taneczne to zjawisko kliniczne i kulturowe, które występowało w Europie Zachodniej między XIII a XVIII wiekiem. Termin mania taneczna pochodzi od greckich słów choros – taniec i mania – szaleństwo. Wł...
The effect of two predictors’ interaction on short- and long-term treatment outcomes of schizophrenia
Objectives. To monitor the effect of interaction of duration of untreated psychosis (DUP) and expressed emotion (EE) on treatment outcomes in schizophrenia. Methods. 56 individuals diagnosed with schizophrenia were ass...