Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2005, Vol 9, Issue 2
Abstract
Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
Authors and Affiliations
Joanna Seniów, Renata Komajda, Jacek Zaborski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP82155
- DOI -
- Views 132
- Downloads 0
Wpływ sześciotygodniowego programu rehabilitacyjnego o małej intensywności na sprawność funkcjonalną pacjentów w podeszłym wieku, obciążonych chorobami układu krążenia
Wprowadzenie: Konieczne jest poszukiwanie prostych w zastosowaniu metod rehabilitacji zwiększających funkcjonalną sprawność oraz samodzielność osób w podeszłym wieku.Cel pracy: Zbadanie wpływu 6-tygodniowcgo programu tre...
Potrzeba i możliwość nauczania neurofizjologii klinicznej studentów fizjoterapii
Wstęp: Aczkolwiek treści kształcenia z zakresu przedmiotu neurofizjologii klinicznej należą do standardów studiów I i II stopnia na kierunku fizjoterapii, absolwenci studiów fizjoterapii nie wiążą swojej kariery zawodowe...
Scoliosis-specific exercise programmes and Evidence-Based Practice: An overview of systematic and critical reviews
Objectives: The prevalence of adolescent idiopathic scoliosis is estimated at 2-3% of 10-16 year olds. The deformity may follow with pulmonary complications, decreased physical capacity, and an impaired health-related qu...
Postępowanie fizjoterapeutyczne a jakość życia pacjentów objętych opieką długoterminową
Znaczenie fizjoterapii w poprawie jakości życia pacjentów objętych stacjonarną opieką długoterminową nie jest jeszcze do końca poznane. Celem badania była ocena jakości życia i stanu funkcjonalnego pacjentów objętych opi...
Rheological blood properties versus physical exertion in the process of ageing
Ageing has a strong influence on the changes of the rheological parameters of blood. Then the level of fibrinogen increases which influences the rise of plasma viscosity, red cell aggregation and the whole blood viscosit...