Abstract

XVIII. yüzyılda, Osmanlı İmparatorluğu, taşrada devamlı surette bir kargaşanın içine düşmüş, ortaya çıkan asayişsizlik neticesinde İmparatorluğun hemen hemen her cihetinde olduğu gibi Batı Anadolu’da da pek çok eşkıya çetesi türemişti. Söz konusu eşkıya grupları pek çok can ve mal kaybına neden olsalar da, kendine has biçimsel özellikleri ve kurgulanan faaliyetleri nedeniyle öncelikle Avrupa, sonrasında da Osmanlı matbuatı açısından ilgi çekici bir figür haline gelmişlerdi. Öyle ki haklarında sayfalarca yazılar yazılmış ve tablolar/gravürler resmedilmişti. Bu surette, zeybeklerin yanı sıra Arnavut ve Rum eşkıyaların ön plana çıkmış olanları, birer romantik soyguncuya dönüşmüşlerdi. Bu çalışmada, yerli ve yabancı dönem gazeteleri ile ikinci elden kaynakların ışığında, Batı Anadolu eşkıyalığının bir mit haline geliş serüveni ele alınacak ve bu dönüşümün temel nedenleri üzerinde durulacaktır.

Authors and Affiliations