Możliwość ortodontyczno-chirurgicznej terapii pacjenta z rozszczepem wargi i podniebienia z wykorzystaniem metody osteogenezy dystrakcyjnej
Journal Title: Journal of Stomatology (Czasopismo Stomatologiczne) - Year 2013, Vol 66, Issue 3
Abstract
Wstęp. Niedorozwój szczęki w wymiarze przednio-tylnym jest często spotykany u pacjentów z rozszczepem wargi i podniebienia. Leczenie pacjentów z rozszczepem podniebienia pierwotnego i wtórnego jest z reguły wieloletnie i polega na stymulacji doprzedniego rozwoju szczęki w okresie wzrostu pacjenta metodami ortodontyczno-ortopedycznymi. Jedną z wykorzystywanych metod jest stosowanie maski twarzowej. W przypadku braku poprawy w kolejnym etapie stosuje się metodę ortodontyczno-chirurgiczną - osteogenezę dystrakcyjną, w której maska może stanowić dystraktor zewnętrzny. Cel pracy. Omówienie zaburzeń szkieletowych u pacjenta z rozszczepem wargi i podniebienia leczonego metodą ortodontyczno-chirurgiczną z zastosowaniem maski twarzowej. Materiał i metoda. Zaprezentowano przypadek dorosłego pacjenta, u którego w okresie wzrostu (stwierdzono zapadniętą okolicę podnosową, dominujący zarys brody, odwrotny nagryz w obrębie zębów siecznych, co sugerowało niedorozwój szczęki, potwierdzony badaniem cefalometrycznym), po przygotowaniu ortodontycznym aparatami stałymi zastosowano metodę osteogenezy dystrakcyjnej z użyciem maski twarzowej. Analizę porównawczą przeprowadzono po 11 latach od dystrakcji. Wyniki. Wyniki leczenia oceniane były na podstawie dokumentacji fotograficznej, warunków zgryzowych oraz badania cefalometrycznego w 3 przedziałach czasowych. Przed rozpoczęciem leczenia (T0), po aktywnym procesie dystrakcji (T1) oraz w czasie odległym 11 lat od zakończenia dystrakcji (T2). Uzyskano wysunięcie szczęki względem podstawy czaszki. Analiza wyników po 11 latach od zakończenia procesu aktywnej dystrakcji wskazywała na stabilny efekt wysunięcia szczęki i utrzymaną poprawę profilu twarzy. Podsumowanie. Z piśmiennictwa oraz własnych obserwacji longitudinalnych można sugerować, że zastosowanie metody osteogenezy dystrakcyjnej z użyciem maski twarzowej jako dystraktora w leczeniu niedorozwoju szczęki u pacjentów z rozszczepem jest korzystne.
Authors and Affiliations
Dorota Cudziło, Barbara Obłoj
Keywords
Related Articles
- EP ID EP57742
- DOI -
- Views 61
- Downloads 0
Częstość występowania wad zgryzu u osób z zespołem Turnera
Cel pracy: określenie częstości występowania wad zgryzu u osób z zespołem Turnera w trzech grupach kariotypowych.Materiał metody: badaniem objęto 47 kobiet w wieku 20-40 lat ze zdiagnozowanym wcześniej cytogenetycznie ze...
Wyniki ortodontyczno-chirurgicznego leczenia wad gnatycznych w ocenie lekarza oraz pacjenta
Cel pracy: porównanie wyników ortodontyczno-chirurgicznego leczenia wad gnatycznych ocenianych przez lekarza oraz pacjenta.Materiał i metoda: zbadano 30 pacjentów z trzecią klasą szkieletową przed rozpoczęciem leczenia o...
Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia przed zabiegami stomatologicznymi
IZW jest procesem zapalnym wywołanym zagnieżdżaniem się bakterii na zastawkach serca lub we wsierdziu ściennym. Bakteriemia prowadząca do infekcyjnego zapalenia wsierdzia może być spowodowana zabiegami w obrębie jamy us...
Interdisciplinary surgical and orthodontic treatment of odontogenic keratocyst of the mandibular body in a 12-year-old female patient, with relapse after 7 years of observation - case report
Odontogenic keratocyst, until recently known as keratocystic odontogenic tumor, is a developmental, odontogenic cyst originating from a dental follicle. It is characterized by aggressive and quite fast growth and a high...
Budowa i czynność tkanki kostnej
Cel pracy: przekazanie istotnej dla lekarzy dentystów wiedzy dotyczącej budowy i fizjologii tkanki kostnej.Podsumowanie: na podstawie bieżącego piśmiennictwa oraz własnych badań scharakteryzowano komórki tworzące tkankę...