Olbrzymi guz przestrzeni zaotrzewnowej o charakterze leiomyosarcoma – opis przypadku
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2007, Vol 11, Issue 2
Abstract
Mięsaki gładkokomórkowe (leiomyosarcoma) przestrzeni zaotrzewnowej to rzadko występujące nowotwory złośliwe. Powstają one z komórek mięśni gładkich. Mogą występować poza przestrzenią pozaotrzewnową w macicy, żołądku i jelitach, ścianie naczyń krwionośnych i skórze. Wzrost tego rodzaju guzów jest powolny, brak jest charakterystycznych objawów klinicznych. To powoduje, że guzy te rozpoznawane są późno, gdy osiągną już duże rozmiary. Najczęściej w literaturze pisze się o ich występowaniu w 5. i 6. dekadzie życia. Brak jest markerów biochemicznych, mogących sugerować rozwój mięsaka gładkokomórkowego. Podstawowym badaniem diagnostycznym jest ultrasonografia i tomografia komputerowa jamy brzusznej. Zasadnicze leczenie mięsaków gładkokomórkowych przestrzeni zaotrzewnowej to leczenie chirurgiczne, polegające na całkowitym wycięciu guza. Duże rozmiary guza mogą utrudniać wykonanie zabiegu radykalnego. W przypadku prezentowanym przez nasz zespół mimo dużej masy i rozmiarów udało się guz (300x200 mm) o charakterze leiomyosarcoma przestrzeni zaotrzewnowej usunąć w całości. Dane literaturowe wskazują, że najistotniejszym czynnikiem rokowniczym w przypadku chorych z mięsakami gładkokomórkowymi jest całkowite wycięcie guza. Nieudowodniony jest efekt leczenia radio- i chemioterapią. Innym niekorzystnym czynnikiem rokowniczym w przebiegu mięsaków jest wiek poniżej 50. roku życia. Prezentowana w pracy chora ma 31 lat, co wiąże się z pogorszeniem rokowania. Wielkość guza w ocenie jednych autorów nie ma znaczenia, w opinii innych ma znaczenie istotne dla wystąpienia szybkiego nawrotu choroby. Ze względu na rzadkość występowania tak dużych rozmiarów guza o charakterze mięsaka gładkokomórkowego, zlokalizowanego w przestrzeni zaotrzewnowej, wiek pacjentki i bezobjawowy przebieg choroby postanowiono zaprezentować powyższy przypadek.
Authors and Affiliations
Jadwiga Snarska, Hady Razak Hady, Fabian Kamiński, Sławomir Dariusz Szajda, Dorota Werel, Lech Zimnoch, Andrzej Siemiątkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP149595
- DOI -
- Views 68
- Downloads 0
Procedura rejestracji badań scyntygraficznych zwierząt w medycynie nuklearnej
W ostatnich latach nastąpił gwałtowny rozwój weterynaryjnej medycyny nuklearnej. Najbardziej rozpowszechniona jest w USA, dynamicznie rozwija się w krajach Europy Zachodniej, zwłaszcza w Niemczech. W Europie Środkowej, w...
Wznowa biochemiczna po radioterapii raka stercza
Wznowa biochemiczna 5 lat po teleradioterapii lub brachyterapii występuje u 5–20 proc. pacjentów z I grupy prognostycznej oraz u 30–60 proc. chorych z II i III grupy prognostycznej. Wyniki napromieniania oceniane są na p...
Chordomas: long-term results of postoperative irradiation. Prognostic factors
Aim of the study: To determine the value of postoperative radiotherapy in patients with chordoma and to identify the prognostic factors. Materials and methods: Twenty-two patients with chordoma were irradiated in Crac...
Jedzenie owoców i warzyw a ryzyko raka piersi
Wstęp: Rak piersi stanowi światowy problem zdrowotny kobiet w każdym wieku. Choroba ta zajmuje drugie miejsce wśród przyczyn zgonów kobiet z powodu nowotworów złośliwych. Wyniki większości badań epidemiologicznych...
Podstawowe zasady postępowania z chorymi na raka płaskonabłonkowego głowy i szyi
Raki płaskonabłonkowe głowy i szyi (RPGS) rozwijają się w strukturach anatomicznych obejmujących wargi, jamę ustną, krtań, gardło, jamę nosową wraz z zatokami przynosowymi oraz gruczoły ślinowe. Stanowią ok. 10% wszystki...