Substancja i osoba: Berkeley na temat Descartes’a i Locke’a
Journal Title: Ruch Filozoficzny - Year 2018, Vol 74, Issue 4
Abstract
W dziełach powstałych po roku 1720 w swych uwagach na temat Descartes’a Berkeley koncentruje się na mechanicyzmie, zaś w tych, w których odnosi się do Locke’a – na ogólnych ideach abstrakcyjnych. Przestrzega przed odwoływaniem się do zasad metafizycznych podczas wyjaśniania obserwowalnych regularności, przy czym kwestię tę ujmuje na tyle szeroko, aby obejmowała także substancje duchowe (włączając w to Boga). Gdy Berkeley określa substancję duchową mianem ducha, kładzie nacisk na to, w jaki sposób osoba jest po prostu wolą rozróżniania idei i wiązania ich ze sobą, a nie czymś, co dokonuje owego rozróżniania. W tym znaczeniu substancji nie można pojmować jako czegoś odrębnego od jej aktywności.
Authors and Affiliations
Stephen H. Daniel
Filozofia po Husserlu i Heideggerze
Husserl i Heidegger położyli podwaliny pod tzw. fenomenalne i hermeneutyczne ujęcie rzeczywistości. W tym paradygmacie mieści się także idea filozofii jako analizy języka oraz jej postmodernistyczna wizja jako narracji i...
Good Community
Paper presented at the Second International Conference for Academic Disciplines (Harvard, May 29 – June 2, 2011)
Bartosz Żukowski, Esse est percipi? Metafizyka idei George’a Berkeleya, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2012, ss. 206
-
Hume, Personal Identity, and the Experimental Method
The article focuses on the connection between David Hume’s explication of personal identity and what is supposed to be “experimental reasoning” introduced to moral subjects which the subtitle to the Treatise on Human Nat...
Is the integration of the philosophical perspective and the scientific views possible? The post-Wittgensteinian need for theoretical re-formulations
If we agree that there is a visible tension between various personal experiences and the way in which science treats them, we can also assume that we would like to find a perspective which would link what is first-person...