Viola d’amore w XVII i XVIII wieku, cz. II
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2016, Vol 1, Issue 5
Abstract
Viola d’amore – instrument ze strunami rezonansowymi, którego ostateczny kształt konstrukcyjny ustalił się w XVIII w. – jest chordofonem smyczkowym o budowie zbliżonej do sopranowej lub altowej violi da gamba. W kolejnych podpunktach artykułu zaprezentowane i opisane są poszczególne charakterystyczne dla budowy violi d’amore elementy, takie jak: pudło rezonansowe, otwory rezonansowe, rozeta, podstawek, strunociąg, komora kołkowa oraz sposoby zamocowania strun rezonansowych. Viola d’amore wyróżnia się spośród innych instrumentów smyczkowych dużą liczbą strun oraz tym, że jest instrumentem, który w XVII i XVIII w. nie posiadał jednego stałego stroju. Wiek XVIII obfitował w liczbę sposobów strojenia violi d’amore. Głównymi zasadami doboru stroju było dostrajanie instrumentu do tonacji utworu oraz taki sposób nastrojenia violi d’amore, który umożliwia zagranie wszystkich zapisanych w utworze akordów. Najpopularniejszym sposobem strojenia w pierwszej połowie XVIII w. było nastrojenie instrumentu na akord D-dur lub d-moll, choć w traktatach, szkołach gry i literaturze z tamtego okresu pojawia się wiele innych, uzasadnionych sposobów strojenia, pokrótce opisanych w tym artykule. Viola d’amore cieszyła się dużą popularnością pod koniec XVII w. i przez cały następny wiek. Do naszych czasów zachowało się ok. 500 utworów na ten instrument i wciąż w bibliotekach odkrywane są nieznane nam, zapomniane dzieła. Literaturę na violę d’amore podzielić można na sześć głównych grup: szkoły gry oraz traktaty, utwory na violę d’amore solo, utwory na violę d’amore i basso continuo, utwory kameralne, koncerty oraz arie z violą d’amore jako instrumentem koncertującym. Ważnym aspektem, dotyczącym literatury na violę d’amore, były bardzo różne sposoby jej notacji. Istniało wiele sposobów zapisywania utworów przeznaczonych dla różnie nastrojonej violi d’amore. Opisując twórczość na violę d'amore trzech wybranych kompozytorów, autorka prezentuje trzy różne stosowane przez nich sposoby notacji.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Katarzyna Litwiniuk
Ocalić od zapomnienia. Wspomnienie o Piotrze Hertlu
Wspomnienie o Piotrze Hertlu<br/><br/>
Cello in the Baroque, part 1
The article was based on a fragment of the author’s doctoral dissertation entitled The birth of cello as a solo instrument – instruments, practice, and selected literature examples (Academy of Music in Łódź, chapter The...
Elementy jazzowe i brazylijskie w suicie „Scaramouche” op. 165b Dariusa Milhauda
Artykuł składa się z kilku sekcji. We wstępie autor przedstawia życiorys Dariusza Mihauda ze szczególnym uwzględnieniem afiliacji jazzowych. W dalszej części autor prezentuje stylistykę kompozytora oraz wymienia kompozyc...
Życie i twórczość Sergiusza Bortkiewicza (1877-1952), cz. I: Sylwetka artysty
Sergiusz Bortkiewicz to kompozytor, którego twórczość w dzisiejszych czasach została odkryta na nowo. Od czasu jego śmierci w 1952 roku jego utwory zostały prawie całkowicie zapomniane. Na szczęście pod koniec XX wieku t...
Laboratorium III
Laboratorium III<br/><br/>